خانواده ای که در فیلم خواب مشاهده می کنیم،در حال پیشرفت است: سو جین اولین فرزندش را از همسرش هیون سو باردار است و همزمان به حمایت از هیون سو، شوهر و بازیگری پرتلاش می پردازد. فیلم خواب با لبخند شروع می شود و ما هیون سو را در حال خواب مشاهده می کنیم، او در خواب مرتکب عملی می شود که باعث تنش بین این زوج می شود: او در حال خروپف کردن است. خیلی زود، او کار دیگری انجام می دهد که ناراحت کننده تر است، روی تخت می نشیند و می گوید: «یکی اینجاست». وقتی سو جین تحقیق می کند، به نظر می رسد هیچ کس دیگری در خانه نباشد و به نظر می رسد یک توضیح منطقی وجود دارد: او فقط یک دیالوگ از آخرین نقش خود را تکرار می کند. سپس رفتار عجیب و غریب فزاینده او در شب های بعدی نشان می دهد که شاید کسی او را تسخیر کرده است و این موارد را با اشتهای غیرمعمولی و خاراندن خودش نشان می دهد.
خواب آشفته، قهرمان باردار و یک روح. راه های زیادی وجود دارد که فیلم می توانست به یک فیلم معمولی تبدیل شود. در عوض، این تولید کره ای راه های جذاب و اغلب ترسناکی پیدا می کند تا هم سناریو را شخصی سازی کند و هم آن را در جهت های غیرمنتظره ببرد. در حال حاضر دورهای جشنواره از جمله جشنواره فیلم مستقل بوستون و برای اکران تجاری در اواخر امسال، اثبات دیگری بر دوام و انعطاف پذیری سنت های سینمایی آسیایی ترسناک است. در 95 دقیقه فشرده، فیلم Sleep به طور قابل توجهی کوتاه تر از فیلم هایکره ای است. در واقع، نکته ای در مراحل بعدی وجود دارد که به نظر می رسد یک پیشرفت مهم نادیده گرفته شده است. با این حال، جیسون یو، نویسنده و کارگردان، که اولین کار برجسته اش را انجام داده، سرعتی روشمند، بدون عجله و همیشه جذاب را حفظ کرده که هم با جزئیات احساسی و هم با جزئیات موقعیتی هماهنگ است.