این فیلم زندگی پیچیده ساموئل بکت، نمایشنامه نویس، رمان نویس و شاعر مشهور را به روی پرده می آورد. داستان فیلم از دوره های کلیدی، روابط و رویدادها در یک گاه شماری تا حد زیادی به صورت خطی می گذرد. داستان در سال 1969 در مراسم جایزه نوبل آغاز می شود که ساموئل بکت با عجله از آن فرار می کند. از طریق فلش بک ها، تربیت دشوار بکت در ایرلند، ورود او به پاریس و همکاری با جویس، مشارکت او در مقاومت فرانسه، و روابط طولانی اش با همسر نهایی اش سوزان و مترجم باربارا بری را می بینیم.
فیلم Dance First با فیلمبرداری آنتونیو پالادینو در سایه های خاکستری و با کمک رنگ های انتخابی، رویکردی خاطره انگیز به جلوه های بصری دارد. این فیلم عمدتاً سیاه و سفید فیلمبرداری شده است و مقایسه ای وسوسه انگیز با دیدگاه تک رنگ خود ساموئل بکت از هستی و زندگی است. این پالت جزئیات دوره غم انگیز ایرلند در اوایل قرن بیستم و پاریس زمان جنگ را به تصویر می کشد. صحنه های فیلم به دلیل تسلط پالادینو در نورپردازی و ترکیب بندی، کیفیتی شاعرانه و احساسی دارند. سایه ها و تضادهای ظریف، دنیای بکت را مورد توجه قرار می دهد. با این حال، خاکستری تکراری نیز پس از مدتی خطر یکنواختی را به همراه دارد و برخی تغییرات بیشتر ممکن است بینندگان را بیشتر درگیر کند. تغییر رنگ برای صحنه های بعدی یک حرکت جسورانه است، اما واقع گرایی اضافه شده به بینندگان کمک می کند تا با شخصیت های همراه با بکت ارتباط برقرار کنند. مکان های معتبر بین المللی مانند بوداپست و پاریس اهمیت داستان را دوچندان می کنند. اما ایرلند در برخی مواقع کمرنگ جلوه داده شده است. صحنه های خیابانی علی رغم تلاش های بازیگران، به سختی چیده شده اند. شاید تصویربرداری بیشتر به سبک مستند از محیط های واقعی می توانست این مسئله را متعادل کند. طراحی فضاهای داخلی مانند آپارتمان بی نظیر بکت به طور موثری جذاب است و ما را به دنیای او می برد.