وقتی گروهی از بچه های کالج در راه رفتن به یک جشنواره موسیقی به سبک کواچلا در میانه ی ناکجاآباد، با یک انفجار منحرف می شوند، در حالی که منتظر رفع مشکل هستند، موفق می شوند آخرین خانه موجود از شرکت Airbnb در آن منطقه را بگیرند. آنجا مکانی خوب است؛ فضای زیادی دارد و به طور معجزه آسایی در آخرین لحظه در دسترس آنها قرار گرفته است و به نوعی برای هفت مهمان آماده شده است تا آخر هفته را عیش و نوش کنند. با این حال، این بیستمین سالگرد حمله قاتل هفت گناه مرگبار است و برای این پسران و دخترانی که به نظر می رسد همگی گذشته ای دارند که از آن فرار کرده اند، چندان خوب به نظر نمی رسد. شخصیت های واقعی فیلم کمی کلیشه ای هستند و از کهن الگوهای پست مدرن پیروی می کنند. یک اینفلوئنسر، یک معتاد، یک سگ شکاری، یک تن لش، یک باکره و سپس یک دختر جدید به سارا (جید پتیجان) از شخصیت های این فیلم هستند. هر یک از آنها یکی از هفت گناه کبیره را به جز سارا تجسم می بخشند، اما شاید این فقط به این دلیل است که ما هنوز او را به اندازه کافی نمی شناسیم و هنگامی که اجساد این افراد شروع به سقوط می کنند، ظاهراً مطابق با بدترین شکست های شخصی آنها، سارا در میان کسانی است که برای جان خود تلاش می کند.
کارگردان مارکوس احتمالاً بیشتر به خاطر کارهای برجسته اش در The Collector و The Collection شناخته می شود، که دومی کاملاً حسی شبیه به فیلم اره دارد و باید منطقی باشد که او در نوشتن چندین فیلم از جمله اره دست داشته است. این تجربه نیز قطعاً در کشتارهای انفرادی و تا حدودی مضحک در فیلم #AMFAD که از نکات برجسته فیلم هستند، می درخشد. بنابراین، اگر تمام چیزی که به دنبال آن هستید، کشتارهای گرافیکی است، تعدادی از آنها را در این فیلم برای انتخاب دارید.