این فیلم زندگینامه ای درباره زندگی شاعر و نویسنده اتریشی اینگبورگ باخمان است که در برلین، زوریخ و رم زندگی می کرد. این فیلم رابطه او با نمایشنامه نویس سوئیسی، ماکس فریش، دوستی او با آهنگساز هانس ورنر هنز و سفر او به مصر با نویسنده آدولف اوپل را به تصویر می کشد. همچنین متون و خوانش های رادیکال او را به نمایش می گذارد. اینگبورگ باخمان (25 ژوئن ۱۹۲۶ – ۱۷ اکتبر ۱۹۷۳) شاعر و نویسنده اتریشی بود. او به عنوان یکی از صداهای اصلی ادبیات آلمانی زبان در قرن بیستم شناخته می شود. او در سال 1963 توسط هارالد پاتزر فیلسوف آلمانی نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شد.
یک مقاله در مورد پنجاهمین سالگرد مرگ او در اکتبر 2023 می گوید که «علی رغم شهرت فوق العاده باخمان در سال های پس از جنگ در آلمان، بسیاری از جنبه های زندگی او مرموز باقی مانده است.» با این وجود، سال های اخیر به طور قابل توجهی بیشتر در مورد زندگی او، به ویژه در رابطه با بسیاری از روابط صمیمی او، اسراری فاش شده است. انتشار مکاتبات او با آهنگساز آلمانی هانس ورنر هنز (بازیل آیدنبنز) در سال 2004، طولانی ترین و نزدیک ترین دوستی او را نشان می دهد، در حالی که انتشار نامه های او در سال 2008 به و از پل سلان، رابطه عاشقانه آنها را در دهه 1950 به عنوان یک رابطه ی بنیادین نشان می دهد. انتشار سال گذشته مکاتبات او با ماکس فریش حتی فراتر رفت و با بازنگری در پرتره استاندارد باخمان به عنوان قربانی فریش در سال 1962، روشن کرد که چگونه او زندگی کرده است. این فیلم را می توان به عنوان یک تکه ساخته شده از آن اکتشافات اخیر، با تأکید بیشتر بر عشق نویسنده به رم، جایی که او بیشتر عمر خود را در آنجا گذراند و اشتیاق او به صحرا در نظر گرفت.