تانگ سان یکی از دانش آموزان و هنرجویان بخش های هنر های رزمی قبلیهی تانگ هست که در استفاده از سلاح های مخفی رقیبی نداره . بزرگان این قبیله انتظارات بالایی از این پسر و آیندهش دارن، ولی تانگ تصمیم میگیره که این زندگیش رو در پشت بذاره و محتوای ممنوعهی بخش رو بدست بیاره. کاری که مجازاتش مرگه. تانگ، حالا که از دانشش رضایت داره، دلیلی برای زنده موندن نداره و از قلهی جهنم میپره پایین. ولی نمیدونه که این قرار نیست پایان زندگیش باشه. در قارهی دولو، قوی زنده میمونه و ضعیف، نابود میشه. هر فرد از یه زوح درونی برخورداره که بعضیاشون رو میشه تربیت کرد و قوی ترشون کرد، و این به افراد منفعت هایی میرسونه. افرادی که دارای این نوع روح ها هستن، میتونن به استاد روح ارتقا پیدا کنن، یکی از والاترین شغل های توی قاره. تانگ به این دنیای عجیب تناسخ پیدا میکنه، به عنوان فردی که فقط پسر یه آهنگر بودن رو بلده. در ۶ سالگی، در مراسم استادی روح شرکت میکنه و متوجه میشه که روحش چمن آبی نقرهایه، به درد نخورترین روح جهان. در عوض، میژان قدرت این روحش خیلی بالاست. حالا با کمک خاطات زندگی قبلیش، آیندهش به عنوان استاد روح چندان تاریک هم نیست.
دولو دالو انیمهایست که از اول چندان جذاب نیست و تاثیر اولیهی خوبی روی بیننده نمیگذارد. انیمیشن و استایل طراحی انیمه چندان قوی نبپده و سرعت روایت داستان انیمه هم نسبتا سریع است و دنبال کردن داستان را سخت میسازد شخصیت ها جالب نبوده و از پردازش خوبی برخوردار هم نیستن. داستان قابل پیشبینی و تکراری است، و صحنه های مبارزهای آن مفرح بوده ولی چندان اوضاع را برای این انیمه خوب نمیکند. موسیقی و صداپردازی هم چندان چیزی برای ارائه ندارند و در ویرایش آن ضعیف عمل کرده، افمت های صوتی آن هم حواس پرت کن هستند.
استایل طراحی این انیمه جالب نیست، و در جذب بیننده به دنیای خود ناموفق عمل میکند. انیمیشن هم در سطحی نیست که آن را جذاب کند و فریم های سریعی دارد که مشخص است عجولانه ساخته شدهاند.
در آخر باید گفت که این انیمه پتانسیل دارد، و امید میرود در قسمت های آتی و آخر به دنیاسازی و شخصیت پردازی رسیدگی شود و حتی در طراحی و انیمیشن و موسیقی و صدا هم پیشرفت کند.